Verwarde personen

Er is een absolute hype gaande rond het thema ‘verwarde personen’. Mensen met verward gedrag, wat dit dan ook moge betekenen, zijn onder de aandacht en er wordt op veel gebieden nagedacht, besproken en aangepakt hoe met deze mensen omgesprongen zal moeten worden. De belangen die hierachter spelen zijn verschillend, maar men is het er wel over eens dat we tot nu toe te kort schieten in passende zorg voor mensen die in de war raken en in de maatschappij geen aansluiting vinden. Veelal zijn de aanleidingen wel te vinden binnen situaties van ‘lastig’ en onaangepast gedrag, overlast en onbegrip, wanhoop van familie en netwerk en vaak ook van de persoon zelf. Opvallend is wel, wat ik tenminste concludeer, dat het bijna altijd gaat over zichtbaar, externaliserend schadelijk gedrag, voortkomend uit psychische problemen. Ik vind dat plaatje te eenzijdig.

Lees verder op:

https://ervaringswerkercom.blog/onzichtbaar/

Wat maakt toch dat men zich vaak nog zo schaamt voor kwetsbaarheid, anders zijn en moeite heeft met mee kunnen komen in andermans verwachtingen? Hoe komt het dat men het vaak  zo moeilijk vindt om hulp te vragen of toe te geven dat men het soms best wel moeilijk heeft? Als het goed gaat en de zon schijnt in ons leven, gaan we naar buiten, komen we onder de mensen en laten we zien hoe krachtig we zijn. Maar veel, te veel mensen verstoppen zich, maken zich geheel onzichtbaar op momenten dat het leven tegen zit, de kracht ontbreekt en men zich niet productief of waardevol vindt.

Lees verder op:

https://ervaringswerkercom.blog/de-schaamte-voorbij/